USG tarczycy

Diagnostyka ultrasonograficzna chorób gruczołu tarczowego jest bezinwazyjną i cieszącą się popularnością metodą wśród lekarzy. Cechuje się dużą czułością, jednak nie pozwala w pełni ocenić funkcji tarczycy.

Badanie wykonuje się w dwóch płaszczyznach – podłużnej oraz poprzecznej z wykorzystaniem głowicy liniowej o wysokiej częstotliwości sygnału (7-15 MHz) u pacjenta w pozycji leżącej z odgiętą do tyłu głową. Tarczycę obrazuje się w dwóch płaszczyznach: podłużnej oraz poprzecznej. Jawi się ona jako homogeniczna struktura, niekiedy otoczona hiperechogenicznym pasmem będącym obrazem łącznotkankowej torebki.

Podstawowym zadaniem badania jest ocena istniejących w miąższu guzków, jednak nie jest to jedyne wskazanie do wykonania USG tarczycy.

Większe guzki (>4cm) są bardziej podejrzane o złośliwy charakter, ale nie stanowi to zasady. Dużo bardziej związana z charakterem guzka jest jego echogeniczność – zmiany złośliwe są najczęściej hipoechogeniczne, natomiast łagodne – hiperechogeniczne. Wypełnione płynem cysty (hipoechogeniczne lub bezechowe) występują częściej w przypadku zmian łagodnych, a dodatkowa komponenta stała przemawia raczej za charakterem złośliwym. Cyście koloidowej zwykle towarzyszy artefakt typu ogona komety. Częstym znaleziskiem są również zwapnienia. Mikrozwapnienia powinny budzić naszą czujność, zwapnienia przypominające ziarna piasku (psammoma bodies) wskazują na złośliwy charakter i wymagają dalszej diagnostyki, natomiast gruboziarniste zwapnienia są typowe dla wola.

Wykorzystanie funkcji Doppler pozwala ustalić czy przepływ wewnątrz guza jest centralny (raczej zmiana złośliwa), czy bardziej obwodowy, co przemawia za istnieniem zmiany łagodnej.

Osobną grupę stanowią choroby zapalne tarczycy. Zmiany w ich przebiegu są rozlane, a pełna diagnostyka wymaga wykonania dodatkowych badań.

American College of Radiology (ACR) do oceny guzków widocznych w miąższu tarczycy w badaniu USG zaproponował system TIRADS, dzięki któremu na podstawie przyznawanych zmianie punktom można ustalić czy wymaga ona wykonania biopsji cienkoigłowej.

Bardzo przyszłościowa wydaje się być elastografia pozwalająca z dużym prawdopodobieństwem określić charakter guza.  Zmiany łagodne są zazwyczaj miękkie, podczas gdy złośliwe guzki jawią się jako twarde i trudniej odkształcalne pod wpływem ucisku głowicy.