Choroba Pageta

Choroba Pageta to przewlekła, postępująca choroba kości. Podobnie jak osteoporoza pojawia się najczęściej u osób starszych i związana jest z zaburzeniami remodelingu kości. Początkowo może przebiegać bezobjawowo, z czasem dając dolegliwości bólowe i deformując kształt kości.

Choroba Pageta na przeglądowym zdjęciu RTG może dawać szereg objawów, przy czym badanie to pozostaje najważniejszym badaniem obrazowym w diagnostyce choroby. W początkowych etapach zmiany mają charakter lityczny. Następnie gęstość kości ulega zwiększeniu – kość staje się pogrubiona i ostatecznie dochodzi do sklerotyzacji. Zmiany mają typowo mieszany charakter:  często różnią się stosunkiem składowej litycznej do sklerotycznej w istniejących ogniskach.  Nie przekraczają również powierzchni stawowych.

Choroba najczęściej lokalizuje się w miednicy, czaszce, kręgosłupie oraz kości udowej i piszczelowej. Zajęciu czaszki na zdjęciu RTG może towarzyszyć:

a) osteoporosis circumscripta (dobrze odgraniczone ogniska lityczne),

b) obraz kłębków waty w fazie mieszanej,

c) w zmianach zaawansowanych tzw. objaw Tam o’shanter (płaskopodstawie i obraz opadania mózgoczaszki na twarzoczaszkę) od nazwy szkockiego nakrycia głowy, które przypomina. 

Zmianom w kręgosłupie towarzyszy poszerzenie trzonów kręgów w wymiarze przednio-tylnym (tzw. trzon ramowy) oraz pogrubienie beleczek kostnych. W miednicy choroba Pageta powoduje wgłobienie panewki i pogrubienie warstwy korowej. Co ciekawe – częściej po stronie prawej.

Na dokładne ustalenie wszystkich lokalizacji zmian w przebiegu PDB pozwala scyntygrafia kości z użyciem technetu, która jest metodą bardzo czułą, choć niespecyficzną. Pozwala ona na wykrycie ognisk niewidocznych na zdjęciu rentgenowskim. Zajęciu żuchwy w scyntygrafii towarzyszy objaw Lincolna (wychwyt radioznacznika w tej okolicy powoduje powstanie obrazu czarnej brody). Niekiedy obserwujemy również mniej swoisty objaw Myszki Miki (wychwytywanie znacznika w okolicy wyrostka kolczystego i nasady łuku kręgowego).

Tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny są szczególnie przydatne przy stwierdzaniu powikłań (uraz rdzenia, stenoza kanału kręgowego, nowotwory wtórne).